รายละเอียด

ในช่วงสงครามเวียดนาม เครื่องบินรบปฏิบัติการลับของอเมริกันลำหนึ่ง บินตกลงในเขตคุมขังเชลยสงคราม (POW=Prisoner of war camp)ในประเทศลาว แล้วนักบินหนุ่มนั้นได้พยายามหาทางหลบหนีเอาตัวให้รอด

หนังสร้างจากชีวิตจริงของ ดีเทอร์ เดงก์เลอร์ นักบินสัญชาติเยอรมันนีที่เข้ารับการเป็นนักบินของฐานทัพอเมริกา

แม้สร้างจากเรื่องจริง แต่หนังก็เพิ่มความเป็นดราม่าเข้าผสมอยู่มากเพราะไม่ได้หวังจะให้หนังออกมาในแนวสารคดีอย่างเรื่อง Grizzly Man (2005) ที่เป็นผลงานการกำกับก่อนหน้านี้ของ แฮร์โซก (กระนั้นก็ยังเล่าหนังแนวสารคดีบนฐานของความเป็นดราม่าที่มีจุดผ่อนและจุดพีค)

Reacue Dawn เป็นหนังมีประเด็นอยู่ที่ "อิสระภาพและความหวัง" แสดงให้เห็นถึงแม้ในสภาวะที่เหมือนแสงแห่งชีวิตเริ่มริบหรี่ลงทีละน้อย และยิ่งน้อยลงในแต่ละวัน แต่หากใจยังมีความเชื่อมั่นในตน เชื่อมั่นในวันแห่งอนาคตซึ่งเป็นบ่อเกิดแห่งความหวังแล้ว มันจะผลักและดันเราให้ต่อสู้ทุกวิถีทาง ฟันฝ่าออกมาให้ได้..จนได้

ยิ่งมีตัวละครบางตัว ที่เป็นนักโทษถูกคุมขังอยู่นานปีก่อนที่ เดงก์เลอร์ จะถูกจับตัวได้ ได้ทำให้เราเห็นว่าการยอมแพ้ในโชคชะตา จำนนต่อการเป็นเชลย ดับแสงแห่งชีวิตตนที่มีอยู่น้อยนั้นไป ยิ่งทำให้ความหมายของการอยากมีชีวิตอยู่ของ เดงก์เลอร์ ชัดเจนและโดดเด่น ดึงเอาคนดูร่วมซึมซับไปกับประสบการณ์ไปด้วย

บทบาทการแสดงของ คริสเตียน เบล ที่รับบทเป็น ดีเทอร์ เดงก์เลอร์ อยู่ในขั้นที่สร้างความประทับใจให้แก่ผู้ชมได้อย่างไม่มีที่ติ เพราะความทุ่มเท จริงจังของเขา เขาทำให้เราเชื่ออย่างเหลือเกินว่า เขากำลังเป็น เชลยสงคราม ที่ได้รับผลกระทบทั้งทางกายและใจอย่างหนักหน่วงจริงจริง และการมีสปิริตในการเป็นนักแสดง (ที่ไม่ใช่..ดารา) เบล ก็ทำได้อย่างน่าชื่นชม จากการ "กิน" และเรื่องน้ำหนักตัว (สุดยอดทั้งจากเรื่องนี้และ The Machinist (2004))

อย่าหาว่าสปอล์ยเลย หากจะบอกว่า เดงก์เลอร์ รอดออกจากนรกบนดินนั้นมาได้ เพราะไม่อย่างนั้น ใครเล่าจะมาเล่าไส้ในให้เราฟังกัน

เพราะอยากจะบอกว่า หลังจากตามติดชิวิตของ เดงก์เลอร์ อย่างล้มลุกคลุกคลานแบบหายใจหายคอไม่คล่องแล้ว แล้วเมื่อวันนั้นมาถึง...วันที่เขาได้รับความช่วยเหลือ เฮลิคอปเตอร์บินลงมาจอดรับแล้วดึงตัวเขาให้เท้าลอยพ้นพื้นไปนั้น เราก็แทบจะลุกขึ้นยืนปรบมือให้กับชีวิตใหม่ของเขาแทบจะทันที และแน่นอนว่าเป็นการปรบมือให้กับ ผกก.แวร์เนอร์ แฮร์โซก ด้วยเลยพร้อมๆกัน

อารมณ์เดียวกันกับที่เครื่องบินเล็กลำหนึ่ง ยกตัวและเก็บล้อบินขึ้นให้พ้นจากประเทศยูกันด้า โดยที่มีผู้โดยสารคนหนึ่ง คุณหมอการ์ริแกน นั่งอยู่บนเครื่องแล้ว จากเรื่อง The Last King of Scotland (2006)... อารมณ์เดียวกันเลย